محدوده ی عقل و عرفان و احساس

محدوده ی عقل و عرفان و احساس:
عقل و عرفان و احساس هرکدام یک محدوده ای دارند که یک هر کدام دو ویژگی دارند:
1- میزان ظرفیت 2- میزان اطمینانعقل: اطمینان آن تمامی ظرفیت آن را پر کرده است
البته اگر خرابی عقل از قبیل ضربه مغزی و آلزایمر را که مساله ای غیر ارادی است، در نظر نگیریم. زیرا دیگر عقل تقصیری در اشتباه گزارش دادن ندارد.
ظرفیت(50) اطمینان(50)

احساس خالی خطاپذیر است اگر بدون عقل باشد و احساس می تواند بر اساس فرهنگ نیز باشد و فرهنگ نیز می تواند درست و هم غلط باشد ولی میزان ظرفیت آن بیشتر از عقل است زیرا می تواند مسائل معنوی را به راحتی قبول کند بدون اینکه به آن یقین پیدا کند.
ظرفیت(500) اطمینان(50)

راجع به عرفان اطلاعی ندارم اما گویا این طور که گزارش داده اند، ظرفیت فوق العاده بالایی دارد. ولی بازهم این طور که عده ای دیگر گزارش داده اند، اطمینان آن پایین است البته راجع به این مساله اطمینان کامل ندارم و فقط بر اساس گزارشات شنیده و دیده و خوانده این را می نویسم و ممکن است واقعیت با این مطلب کمی یا بیشتر در تناقض باشد.
ظرفیت(50000) اطمینان(50)

عقل در خود اشتباهی ندارد و فاعل نمی تواند آن را به خطا اندازد بلکه عامل دیگری آن را به خطا می اندازد که آن اختلالات جسمی و روحی است. ولی در احساس و عرفان در خودشان شتباه است(نه البته حتما 100%) و گمراهی و فاعل خطاکار است مگر باز عامل بیرونی که در احساس اختلالات جسمی و روحی و در عرفان احتمالا عشق است، باعث گمراهی شود.

از نظر اختیار و تقصیرکار بودن در گمراهی

عقل = میزان تقصیرکار بودن نسبت به کل میزان عمل کردن 0 به 50
احساس = میزان تقصیرکار بودن نسبت به کل میزان عمل کردن 450 به 500
عرفان = میزان تقصیرکار بودن نسبت به کل میزان عمل کردن 49500 به 50000

این تقسیم بندی احتمالا دارای اشکالاتی است ولی برای برای یک کروکی ذهنی بسیار عالی و دقیق است.